Rodaan Al Galidi; 

Al Galidi woont sinds 1998 in Nederland. Inmiddels heeft hij een plaats verworven in de Nederlandse literaire wereld als dichter, schrijver en columnist met drie gedichtenbundels, twee romans en drie boeken met gebundelde columns op zijn naam. Hij geeft lezingen door het hele land en heeft op meerdere festivals het publiek op zijn hand gezet.

Al Galidi is geboren in het Zuiden van Irak. Hij en zijn tien broers en zussen hebben allemaal 1 juli als verjaardag, net als zijn vader en zijn moeder. Dus een groot feest. Toen hij klein was, wilde hij graag viool spelen. Zijn vader kocht een goede viool, maar er was geen leraar in het dorpje waar hij opgroeide. Dag na dag ontdekte hij dat hij viool kon spelen met woorden. Hij begon gedichten te schrijven toen hij zes of acht jaar was en studeerde vele jaren later in Arbil af als bouwkundig ingenieur.

‘Mijn sterke punt is dat ik niet in het woord en wat ik schrijf geloof. Mijn zwakke punt is dat ik alleen schrijf als ik niets te doen heb. Wat dat betreft geluk dat ik als asielzoeker niet mag werken, reizen of denken. Nu heb ik al meer dan acht jaar pauze en daarvoor ben ik de IND en het Ministerie van Justitie heel erg dankbaar. Ik eet graag kip en lamsvlees en heel veel fruit. Twee dingen zal ik nooit doen: haring eten en Nederlands worden’, aldus Al Galidi.

De pers over Al Galidi

'Een grote verrassing, een heel bijzonder talent. Met Al Galidi gaan we nog veel beleven.' (Geert Mak)  

Joris Lenstra; 

Joris Lenstra (Zwolle 1977), studeerde literatuurwetenschappen aan de Universiteit van Utrecht. Woont en werkt in Rotterdam. Vertaler van Walt Whitman, Allen Ginsberg, en andere Amerikaanse dichters. Hij schrijft essays en recensies voor Meander en tot voor kort organiseerde hij poëzie podium Ongehoord!. Is druk met zijn uit de hand gelopen hobby stichting Nadorst, Een grassroot stichting voor en door schrijvers en kunstenaars met als doelstelling kunst en literatuur naar buiten toe te brengen en welke sinds kort uitgebreid is met een eigen uitgeverstak, uitgeverij Nadorst.

Marco Nijmeijer; 

Marco Nijmeijer (Beverwijk, 1964) debuteerde in juni 1999 bij uitgeverij De Geus met de bundel: 'Lief er zal geen liefde zijn'.
Hij studeerde natuurkunde in Leiden. Na zijn promotie werkte hij enkele jaren aan diverse universiteiten. Hij raakte gefascineerd door het thema van het wonen, het reizen, het hechten aan nieuwe plaatsen en het weer loslaten van emotionele banden. Behalve in de bundel zijn gedichten van hem opgenomen in enkele tijdschriften (o.a. Passionate, Zwart Water en Brabant Literair) en verzamelbundels. De laatste daarvan is Dichters voor vrede (samengesteld en geproduceerd door Jana Beranová , 2003). Een uitvoerig interview met Marco Nijmeijer werd uitgezonden door de VPRO radio. Verder heeft hij recenties geschreven voor het internet-tijdschrift Meander en voor het Rotterdams Dagblad. 

Jelmer van Lenteren; 

Via Meander kunnen we genieten van Jelmer van Lenteren.Jelmer van Lenteren (1987, Delft) won onlangs in de regio Gouda de voorronde van WriteNow!, de schrijfwedstrijd voor jongeren in Nederland en België die erom bekend staat nieuw talent te lanceren. Meander merkte zijn inzending op en legde hem enkele vragen voor. Van Lenteren schrijft al sinds zijn dertiende. Op wat theaterteksten na altijd poëzie. Sinds ongeveer een jaar schrijft  hij ook muziek- en filmrecensies voor websites en nieuwsbrieven.  

Corina Kappen;

Corina is een van de nieuwe aanwinsten van Ongehoord, zij werkte ooit 6 maanden als engineering architect in Shanghai, wat haar liefde voor China aangewakkerd heeft. Daar haar liefde voor schrijven groter was is ze van werk veranderd en richt ze zich naast haar baan bij de SDU eigenlijk vooral op haar manuscript, met hoop op een uitgever t.z.t. Van jongs af aan schrijft ze al gedichten, die ze nooit bewaarde maar altijd uitdeelde aan een ieder die ze mooi vond. 3 Oktober zal ze ons gaan verrassen met een  door haar zelf geschreven verhaal.  

Meike Veenhoven; 

Meike was al eens eerder bij ons te gast en we zijn blij dat ze terug wilde komen.Meike leeft in constante verbazing over de Dingen Die Voorbijgaan. Voordat je iets hebt kunnen vastpakken, ligt het alweer achter je en kan je alleen nog omkijken naar hoe het steeds verder uit het zicht raakt. Ook verhaalt ze over de Dingen Die Hadden Kunnen Zijn. De levens die je niet hebt geleefd.
Van achter de piano bezingt Meike dit alles met een lichtvoetige melancholie.