Morgen is weer ons Ongehoord podium op onze vertrouwde stek in de bibliotheek.

Tijdens dit podium zal Peter de Knegt zijn boek Olinka bespreken.

“Olinka, zo werd Olga liefkozend door haar familie genoemd. Olga was net 20 toen ze als Tsjechische Jodin naar een concentratiekamp bij het door de geallieerden al zwaar gebombardeerde Hamburg werd gedeporteerd om daar puin te ruimen. Veel te zwaar werk onder onmenselijke omstandigheden. Een lichtpuntje voor haar was de vriendschap die ze sloot met Bram, een Nederlandse dwangarbeider uit het aangrenzende werkkamp, die zijn jonge gezin in het gehavende Rotterdam achter had moeten laten. Hij hielp haar te overleven, terwijl thuis zijn vrouw met de kinderen de Hongerwinter door moest komen.
Jaren later – Olga en Bram waren al overleden – ontdekte Peter, een van Bram’s zonen, stukje bij beetje, wat er zich in de oorlogsjaren in de driehoek Rotterdam-Praag-Hamburg heeft afgespeeld.

Het zou onjuist zijn om meer te vertellen. Wat we nog wel kwijt willen is dat het verhaal doorloopt tot het heden.
Jan Terlouw schreef het voorwoord en behalve in Nederland kwam dit boek vorig jaar ook uit in Tsjechie en Duitsland

Anne Mercedes Langhorst is een van onze dichters op dit podium

Anne is geboren in Lima en opgegroeid in Nederland. Wie op het internet naar haar zoekt, zal vooral bij haar schilderijen uitkomen. Haar Schilderijen karakteriseren zich door de symboliek in kleur en omgeving. Ze laten weliswaar geen directe ontraadseling toe, maar verwijzen naar biografische ervaringen.
De hoofdpersonen van haar schilderijen kenmerken zich door hun ‘anders zijn’. Vaak zijn ze met iets dierlijks verbonden. Het dier in de schilderijen heeft de functie van een talisman, die zich heeft ontwikkeld van een op zichzelfstaand dier naar het ‘onderdeel zijn’ van de hoofdpersoon. De schilderijen zijn in Latijns-Amerikaanse kleurstellingen geschilderd alhoewel een Zuid-Amerikaanse zou zeggen dat het een typisch Hollandse kleurstelling is. Ook hier is dus de vermenging en tevens eigenheid van een culturele samensmelting goed zichtbaar. Het geschilderde lijkt een fragment van een ‘groter verhaal’, de hoofdpersoon neemt in het schilderij even de tijd om de toeschouwer aan te kijken. Kwetsbaar, sereen en emotioneel krachtig.

Naast dit alles schrijft ze ook poëzie, waarmee ze ons op dit podium gaat verrassen.

http://www.annemercedes.com/

De muziek komt deze middag van Tjarda van Leiden.

Tjarda bespeelt de harp en zingt, is een van de bandleden van ‘World of Stone’ en schreef haar eigen boek ‘Harpmeisje’. Hoewel Tjarda bij ons komt zingen zal zij zeker haar boek meenemen voor de liefhebber.

Harpmeisje speelt zich af rond 1450 en vertelt het verhaal van een Iers dorpsmeisje. Zij heeft op jonge leeftijd haar ouders verloren en wordt in huis genomen door een oom. Deze is echter heel agressief naar haar toe en daarom besluit ze op haar 16de, een leeftijd dat men in de middeleeuwen volwassen geacht werd, op zoek te gaan naar de familie van haar moeder. Tijdens de reis komt ze in het bezit van een harp, een instrument dat haar moeder ook speelde. Haar moeder overleed te vroeg om haar harp te kunnen leren spelen, maar ze blijkt al snel het talent van haar moeder overgenomen te hebben.

Hoewel Tjarda bij ons komt zingen en spelen zal zij zeker haar boek meenemen voor de liefhebber.

Onze Meander dichter tijdens dit podium is;

Lotte Dodion 

Lotte Dodion Noemt zichzelf een aangenaam meertalig wezen. Filosofe op speed. Ze schrijft verontrustende teksten. Op het kruispunt van droom en daad, van poëzie en concrete verlangens. In stijl: strak en in wondermooie zinnen gegoten. Een piekeraar en toch to the point.

“Laten we zeggen dat ik iemand ben met een enorme fascinatie voor intermenselijke relaties op micro- en macroniveau, hoe mensen met elkaar omgaan, wat ze mekaar allemaal lappen, hoe klein en groots ze kunnen zijn, dat is mijn drive, dat intrigeert mij”.

Daniel Vis

Willem de Vreede

Op zijn vijftigste verjaardag – 16 februari 2011 – verscheen het eerste verhalen- en gedichtenbundeltje van de in Nootdorp geboren en in Den Haag (Leidschenveen) woonachtige Willem de Vreede. De titel luidt: ‘Leven op een Zandkorrel’.  In deze veelzeggende titel geeft hij de nietigheid van de aarde weer die ondanks het minuscule ervan zoveel prachtig en fascinerend leven in zich heeft. Over dat leven verwondert Willem de Vreede zich. Maar niet alleen over het leven laat hij op filosofische wijze zijn gedachten gaan (juist) ook de dood is thema in zijn werk. Vijftig jaar is voor De Vreede een logisch tijdsmonument en – moment waarin je stilstaat bij wat je in het verleden is overkomen en wat je van de toekomst verwacht. Enkele onderwerpen zijn zijn overleden broertje, zijn thuis, zijn werk, zijn gezin, zijn tante Miep, zijn eetlust en zijn buitenlandse buren. Maar ook onderwerpen als euthanasie, kwaliteit van leven, ruimen, weggaan, een laatste eitje en een beschuitje met jam. Willem de Vreede belicht op humoristisch wijze de soms diepe en diepere zin van het leven en ook van de dood. Hij gaat op bevlogen en integere wijze om met zijn onderwerpen. Hij put inspiratie uit de actualiteit, zijn levenservaring, uit zijn directe omgeving en uit zijn vrijwilligerswerk bij het hospice Voorburg-Rijswijk. Die diversiteit aan inspiratiebronnen maakt zijn gedichten en verhalen herkenbaar en zo de moeite van het lezen en beluisteren waard.

Website: www.willemdevreede.nl

Natuurlijk is er ook nu weer na rond 15:30 uur plaats voor een een open podium, waarvoor u zich die dag tot 14:00 uur kunt opgeven bij Hein van den Assem.

Meer info over dit podium volgt z.s.m

Aanvang  : 14:00

adres        : Glazen zaal, 1e verdieping Centrale bibliotheek Rotterdam, Hoogstraat 110

Vrij entree