Wat?   Interview met Ina van den Driesche, El Touw en Els de Waard

Waar?   Nancy Zeelenberg

Wanneer?   24 oktober 2011

In het Nancy Zeelenberg treffen we Ina van den Driesche, waar ook haar vriendinnen El Touw en Els de Waard klaar zitten om ons ter woord te staan. Ina is lid van het B.O.C.-bestuur (http://bo-carnisse.org/bo-carnisse/) en is al sinds de jaren tachtig actief betrokken bij het reilen en zeilen binnen Carnisse. De laatste jaren zette ze zich naast het B.O.C. ook in voor het Amelandseplein, de stichting Hart voor Ouderen in Charlois, het sinterklaasfeest en de kerstviering in de Nazarener kerk. En dit is slechts een kleine greep uit haar meer recente activiteiten.

We hebben het met Ina, El en Els over de historie en de toekomst van Carnisse. Allereerst merken ze het wegvallen van het sociale leven en sociale controle op. Carnisse is oorspronkelijk een wijk van havenarbeiders die onder andere uit Friesland en Zeeland kwamen. Sinds het begin van de jaren tachtig zijn veel van deze oude bewoners weggegaan of “weggeduwd”. In die tijden waren er veel renovatieprojecten, waardoor er sprake was van zogenaamde  “renovatie-nomaden”. Volgens de vrouwen is toen de hele wijk “door elkaar gehutseld en uit elkaar getrokken”. De sociale controle die je vroeger wel had, bijvoorbeeld toen mensen hun “stoepie” nog veegden, verdween. In die tijd hebben ze zich ingezet voor lagere huren en particulier woningbezit en –beheer.  Momenteel vinden ze de fysieke verwaarlozing in de wijk groot. Daar moet beter onderhoud gepleegd worden want “als het zo doorgaat dan…”

Waar de drie vrouwen zich echter het meeste zorgen over maken zijn de huidige bezuinigingen. Overal lijkt op bezuinigd te worden: het B.O.C., het opbouwwerk, ouderenwerk, jongerenwerk, etc. Ook de sluiting van Arend & Zeemeeuw en het Clemenshuis worden genoemd. Dit alles creëert een onzekere situatie. Wat blijft er nog over, vragen de vrouwen zich af. Ze vinden het “gewoon troosteloos” en “houden hun hart vast.” Wat men in de afgelopen decennia heeft opgebouwd, wordt volgens hen nu afgeserveerd. De vrouwen hebben het idee dat het geld en de middelen momenteel verkeerd verdeeld worden en maken zich zorgen over de toekomst van Carnisse. Zo zijn ze bang dat op een gegeven moment de “bom gaat barsten.” Ondanks de sombere situatie blijven de vrouwen strijdlustig en blijven ze zich inzetten voor de wijk. Dit doen ze onder andere door het sociaal isolement bij ouderen tegen te gaan. Het actievoeren zit namelijk diep geworteld in de wijk, want het B.O.C. is ten slot van rekening ook ontstaan vanuit actievoeren in een onzekere situatie door grootschalige (fysieke) veranderingen (getuige ook de archief afbeelding bovenaan dit verslag).