In de Oleanderbuurt komt voor Creatief Beheer alles bij elkaar: je hebt het Oleanderplein, een parkmodule; de Regenboog een tuinmodule en diverse vormen van een straatmodule. Hoe de jongste telg van deze straatmodule, ‘de Heggenbrigade’, is ontstaan is bijna te voorspellen. De vorige keer dat ik Harmen ontmoette in zijn kweekkas kwam er ook al een omaatje uit de buurt kijken naar de stekkies, en voor ze het wist had ze een traytje in haar handen. De volgende keer loopt Harmen vast eens mee om naar haar tuintje te kijken en stap drie is als het niet meer lukt, dan komen we het mee onderhouden. 

De Heggenbrigade was begonnen met een enkel adresje, als zoiets bekend wordt in de buurt dan word je, voor je het weet, dagelijks gebeld met een nieuwe klant. Voorwaarde voor het onderhoudt is toch wel de blijk van waardering en de eigen bijdrage daarin. Als het niet lukt dan hoeft dat niet in het mee-schoffelen te zitten, maar Harmen legt met liefde uit wat voor plant hij waar neerzet en daarmee wordt de geest getriggerd: dit gaat eruit, dat gaat erin; dit is wel onkruid maar er komt een mooi bloemetje op dus dat past wel en als mevrouw aangeeft dat ze graag die roos ziet bloeien dan wordt de struik die het zicht er op vermindert zorgvuldig weggesnoeid. De tuin schijnt vol te staan met zevenblad, namen van planten is bij mij net zoals gezichten maar dan omgekeerd: ik onthoud hoe het heet maar ik vergeet hoe het eruit ziet. Het zevenblad mocht er overal tussenuit, wat me wel een mooie taak leek voor mezelf, gezien het feit dat tuinieren niet mijn sterkste kant is. Met vijf man kun je bergen verzetten en vliegen de bosjes onkruid door de lucht. Vrijwilliger Kalil uit Guinee bezemt alles bij mekaar, aangemoedigd door Tuinman Sebastiaan die vast ook vanuit zijn Boeddhisme puinruimen tot een nieuwe vorm van meditatie verheven heeft. “Het is echt heel schoon, zo, maar dat doe jij echt goed, hey” moedigt hij Kalil aan. Een positiviteit die aanstekelijk werkt en geen grenzen kent; noem het Radicaal Positief. Het zijn die kleine ingrediënten die de methodiek van de tuinman(m/v) zo waardevol maken. Je moet er willen zijn voor de mensen, niet vergaderen maar doen, en doorwerken maar ook de tijd nemen voor het onderhoud van een groenproject. Als je een graafmachine inhuurt dan is het in één dag gefixt, maar dan heeft er niemand in de buurt meegeholpen, sterker nog: ze hebben een dag last gehad van de herrie. “Dat is wel vaak de misvatting, wij zijn geen hoveniers”, zegt Sebastiaan. “Het moet vooral niet te professioneel zijn, als wij alles al weten dan is het niet meer leuk voor de bewoners om mee te doen. Dan hebben de mensen in de wijk zelf niet zoveel om bij te dragen.” De aanmoedigingen van Sebastiaan hadden Kalil ertoe gedreven dat de stoep zo schoon was dat je ervan kon eten, en het zevenblad was uit de tuin verbannen. Het zal vast wel weer opgroeien, maar dat betekent ook dat we volgend jaar weer terug kunnen komen. Dat dat geen straf was, was te zien in de glunderende ogen van  Sebastiaan, toen we net als vorig jaar beloond werden met softijs van de friettent van tegenover. “Dat krijgen we nergens”, zei hij, “en het is hier ook geen Haags bakkie, het horentje zit helemaal tot onderaan gevuld.” De belofte om volgend jaar terug te komen was snel gemaakt en wordt, zolang de Tuinman(m/v) in Bloemhof blijft bestaan, ook zeker nagekomen.